فایل نقش میانجیگر دشواری های بین فردی در رابطه بین اجتناب تجربی و آشفتگی روانشناختی
دسته بندي :
کالاهای دیجیتال »
رشته روانشناسی و مشاوره (آموزش_و_پژوهش)
صداقت، اعتبار ماست
اين مقاله صرفا تبديل به Word و مرتب شده تا دانشجويان بتوانند به عنوان منابع از آن به راحتي استفاده كنند و PDF آن در سايت ها موجود مي باشد: كليك كنيد
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجیگر دشواریهای بین فردی در رابطه بین ابعاد اجتناب تجربی و آشفتگی روانشناختی (افسردگی و اضطراب) بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام ساکنان منطقه هفت شهر کرج در سال 1395 بهتعداد 124688 نفر بود. به روش نمونهبرداری تصادفی پارکهای الغدیر، آزادی و گل نرگس و در نهایت 300 نفر که شرایط ورود به پژوهش را دارا بودند، انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اجتناب تجربی گامز، چمیلسکی، کتوو، راجرو و واتسون (2011)، مقیاس دشواریهای بینفردی-47 پیلکونیس، کیم، پرویتی و بارخام (1996)، پرسشنامه افسردگی بک، اِستیر و براون (1996) و پرسشنامه اضطراب بک، اِپستین، براون و اِستین (1988) بود. پس از حذف 50 پرسشنامه مخدوش، دادههای 250 نفر با استفاده از روش الگویابی معادلههای ساختاری تحلیل شد. نتایج: ضرایب مسیر غیرمستقیم بین مؤلفههای اجتناب رفتاری (151/0=β، 016/0=P)، حواسپرتی/فرونشانی (151/0=β، 021/0=P)، پریشانی ناسازگار (270/0= β، 001/0=P) و تحمل پریشانی (161/0=β، 005/0=P) با آشفتگی روانشناختی معنادار بود. نتیجهگیری: دشواریهای بینفردی از راهبردی ناشی میشود که مشخصه آن اجتناب از برخی افکار، خاطرهها و فعالیتهاست و در دراز مدت نشانههای افسردگی و اضطراب را به دنبال دارد. دشواریهای بینفردی ممکن است پاسخ به درمان را در افراد افسرده و مضطرب تحت تأثیر قرار دهد، از این رو، تمرکز بر اجتناب تجربی ضروری بهنظر میرسد.
کلیدواژهها: اجتناب تجربی، اضطراب، افسردگی، دشواریهای بینفردی
مقدمه
آشفتگی روانشناختی شامل نشانههای افسردگی و اضطراب عامل خطر شناخته شدهای برای بیماریهای طبی است و همواره با کیفیت زندگی و روابط بینفردی مختل و افزایش خطر مرگ و میر همراه است (هاورکمپ، تورنسما، ورگوون و هانیگ، 2015؛ مالینووسکی، وسلکا و آتکینسون، 2017). افسردگي شايعترين اختلال روانپزشكي است كه با توجه به شيوع بالا و هزينههاي بهداشتي توجه بسياري از متخصصان بهداشت رواني را به خود جلب كرده است (میراحمدی، احمدی و بهرامی، 1390). اضطراب از جمله شایعترین نشانههای روانپزشکی و حالت روانشناختی که مشخصه آن انتظارهای نگرانکننده و ترس است (اِستونروک، هافمن، اِسمیت و بلومنتال، 2015) و پاسخدهی به نشانههای اضطراب با سبک تفکر ناامیدانه و اجتنابی پیشبین افسردگی است (اِستار، اِسترود و لی، 2016).
اجتناب تجربی تلاشهای انعطافناپذیر برای اجتناب از تجربههای هیجانی یا روانشناختی، سرکوب یا کنترل تجربههای هیجانی یا روانشناختی است (هرشنبرگ، موندادی، ورایت و تاس، 2017). تمایل همیشگی و مداوم به تجربه افکار و احساسهای ناراحتکننده و اجتناب و ممانعت از تجربههای مرتبط) با طیف گستردهای از مشکلات مرتبط است (برمن، ویاتون، مک گراس و آبراموویتز، 2010). پژوهشها نشان میدهد اجتناب تجربی بیشتر از اینکه یک اختلال هیجانی باشد، در سببشناسی دورههای اختلالهای هیجانی دخیل است (محمدخانی، عباسی، پورشهباز، محمدی و فاتحی، 2016). باردین و فرگوس (2016) در پژوهش خود نشان دادند افراد با اجتناب تجربی بالا تمایل دارند آشفتگی روانشناختی بیشتری از جمله افسردگی و اضطراب را تجربه کنند.
پژوهشگران نشان دادهاند دشواریهای بینفردی، مشکلات عودکنندهای که در رابطه با دیگران تجربه میشوند، آشفتگی روانشناختی ایجاد میکنند (بشارت، 1388؛ مکاِووی، برگس، ناتان، 2013). دشواریهای بینفردی با طیف گستردهای از آسیبهای روانشناختی در ارتباط هستند (کوییلتی، مایلند، مکبرید و بگبی، 2013). بل و هیگینز (2015) و هو، کیم، یو و چای (2014) در پژوهشهای خود عنوان کردند آسیب کودکی از طریق اجتناب تجربی و دشواریهای بین فردی پیشبینی کننده افسردگی و اضطراب است. از سویی، گرهارت، باکر، هارگر و رونان (2014) دشواریهای بینفردی را تأثیرپذیر از اجتناب تجربی آشفتگی ذهنی مطرح کردند.
روش پژوهش
روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام ساکنان منطقه 7 شهر کرج (شامل مناطق گوهر دشت، شهرک اوج و حسن آباد و حیدرآباد) به تعداد 124688 نفر در تابستان سال 1395 بود که از میان آنها با در نظر گرفتن احتمال ریزش به روشهای نمونهبرداری تصادفی و داوطلبانه 300 نفر انتخاب شدند. بدینصورتکه با مراجعه به سایت شهرداری استان البرز به روش نمونهبرداری
ابزارهای پژوهش
پرسشنامه افسردگی بک- ویرایش دوم. پرسشنامه افسردگی بک، اِستیر و براون (1996؛ نقل از علیپور و محمدی، 1394) شامل ۲۱ ماده است که از پاسخدهندگان خواسته میشود، شدت نشانهها را روی یک مقیاس از صفر تا سه درجهبندی کنند. جو، وولی
یافتهها
میانگین سنی شرکتکنندههای پژوهش 63/32 و انحراف معیار آن 12/11 بود. دامنه سنی 143 نفر از شرکتکنندهها 18 تا 28 سال، 56 نفر 29 تا 39 سال، 35 نفر 40 تا 50 سال و 12 نفر 50 تا 63 سال بود و
ابعاد اجتناب تجربی شامل اجتناب رفتاری، پریشانی ناسازگار، تعویق، حواسپرتی/ فرونشانی، سرکوبی/ انکار و تحمل پریشانی است. اجتناب رفتاری، اجتناب موقعیتی و آشکار از ناراحتیهای فیزیکی و پریشانی است (گامز و همکاران، 2011). اجتناب رفتاری و به نوعی کاهش درگیری فرد در فعالیتها هم علت